Koekoekskind

Gerlinda Swillen verhaalt over de kinderen van Belgische vrouwen en Duitse soldaten, die tussen 1940 en 1945 ter wereld kwamen.Ze bestonden niet, ze hadden geen verleden, ze hielden hun mond. Meer dan zestig jaar hebben ze gezwegen ...

Een oorlog, of in dit geval een militaire bezetting, leidt onvermijdelijk ook tot harmonieuze relaties tussen bezetters en de inwoners. “Leven met de vijand” resulteert soms in relaties die veel verder gaan dan formele, administratieve of materiële behoeften en soms werden hieruit kinderen geboren.

Deze “oorlogskinderen” werden goed- of kwaadschiks geconfronteerd met de voor hen vreemde wereld van de volwassenen, in het België van de jaren 40, 50, 60 en zelfs later. Een België vol grote stiltes, halve waarheden, kleine geheimen, … Of met plotse openbaringen, die voorvloeiden uit het verlangen om te weten “waar je vandaan komt en wie je bent.”

Het is deze geschiedenis, met alle menselijke gelaagdheid, met zowel helderheid als schaduwzijden, die historica Gerlinda Swillen (1942) onderzoekt. Ze ondersteunt haar empirische onderzoek met meerdere getuigenissen en met talrijke iconografische documenten.

Een boek over een onderwerp dat tot nu toe weinig onderzocht is en dat iedereen die gepassioneerd is door de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog in zijn bibliotheek zou moeten hebben.