75 jaar geleden - Meisjes, opgelet ! Wanneer geallieerde soldaten niet alleen maar op doortocht zijn…

Wie hoorde nog nooit over de elegante GI’s: rokkenjagers, feestvarkens en gokkers die vooral heel vriendelijk omgingen met de bevolking? Onmiddellijk aan het eind van de oorlog genoten ze van een enorme erkentelijkheid, die echter onder druk kwam te staan door de houding van sommigen onder hen.…
Omdat de Verenigde Staten hun positie in Europa willen consolideren wachten enkele duizenden GI’s op de komst van nieuwe rekruten die hen zullen aflossen en na enige tijd – door een gebrek aan militaire discipline in hun rangen – beginnen sommigen de bevolking te irriteren met hun lichtzinnig en kinderachtig gedrag. In de Journal de Charleroi van 4 april 1945 vindt men volgend artikel van een zekere Nemo, met de eerder grappige titel ‘Assimil en losbandigheid’. De auteur wijst op de “steeds diepere wonden die de bevrijders slaan in de harten van de jonge vrouwen” en hij is van oordeel dat de weerstand die zij kunnen bieden almaar minder efficiënt is. Hij doet een oproep tot herstel van de situatie en van het respect voor de spreekwoordelijke traditie van kuisheid die altijd de gewaardeerde charme heeft uitgemaakt van de Belgische vrouwen.
Om het kwaad bij de wortel uit te roeien stelt hij enkele radicale oplossingen voor :
- jonge vrouwen verbieden Engels en Spaans te leren
- zorgen dat door de leraars Engels geen enkele schade meer kan berokkend worden
- de populaire leerboekjes Assimil (“Zonder moeite”) uit de handel nemen aangezien de bedenkers van deze studiemethode moeten beschouwd worden als oorlogsmisdadigers!
Na de oorlog vertrekken twee- tot drieduizend Belgische vrouwen met hun Amerikaanse soldaat naar de Verenigde Staten. Voor de meeste van deze oorlogsechtgenotes die vertrokken zijn met de droom van een American Way of Life in het achterhoofd zal de werkelijk heel anders worden dan wat ze hadden verwacht. Hun katholieke geloof valt slecht bij sommige fundamentalistische protestantse middens; anderen hebben de cultuurschok onderschat, of de scheiding met het vaderland en de familie, of de soms totaal andere omgeving dan deze waarin ze zijn opgegroeid, om nog maar te zwijgen van de (karige) kennis van de taal… (voor deze vrouwen zou een meer intensieve verspreiding van de Assimil misschien nuttig geweest zijn….).

Isabelle Ponteville