The Failed Coup of Belgian Diplomacy.

The Failed Coup of Belgian Diplomacy ('De mislukte coup van de Belgische diplomatie: Belgisch buitenlands beleid tijdens de Eerste Wereldoorlog') zet de traditionele ideeën over het Belgisch buitenlands beleid tijdens de Eerste Wereldoorlog op losse schroeven. Volgens het gangbare verhaal maakten de onervaren politici die België vertegenwoordigden op de Vredesconferentie van Parijs een strategische fout door sterk in te zetten op gebiedsuitbreiding ten koste van onder meer het neutrale Nederland. Dat verhaal dicht teveel macht toe aan politici als makers van buitenlands beleid en onderschat de impact van diplomaten. Dit boek corrigeert deze ideeën. Het bekijkt de vorming van het Belgische buitenlandse beleid vanuit een conflict tussen diplomaten en betoogt dat een opkomende en ongeduldige generatie van jonge diplomaten, die geïnspireerd waren de koloniale ondernemingen van wijlen Koning Leopold II, hun oudere collega’s aan de kant schoof, Koning Albert I op een zijspoor zette en de teugels van de Belgische diplomatie overnam.

Door middel van dit Belgische verhaal nuanceert The Failed Coup of Belgian Diplomacy de gangbare beschrijvingen van de Eerste Wereldoorlog als beslissend voor de overname door politici van Europa’s diplomatieke apparaat. In de meeste oorlogvoerende landen werden diplomaten zeker beschuldigd van onbekwaamheid. Velen ook werden in de beginfase van de oorlog uit het centrum van de Europese politiek verwijderd en slaagden er niet in om hun invloed terug te winnen op de vredesconferentie. In België, daarentegen, lukte het een groep jonge diplomaten vrij eenvoudig om hun politici van de neutraliteit naar een annexionistische agenda te leiden.

Het uiteindelijke Belgische falen in Versailles, zo betoogt dit boek, werd grotendeels veroorzaakt door het ontbreken van een consensus binnen het diplomatieke korps over de doelstellingen van het buitenlands beleid. Dit ontbreken verzwakte de cohesie en doeltreffendheid van de Belgische diplomatie.